Terapią pedagogiczną nazywamy całokształt oddziaływań pedagogicznych stosowanych wobec dzieci ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się. Oddziaływania te mają charakter zajęć korekcyjno -kompensacyjnych, ukierunkowanych, z jednej strony- na usprawnianie zaburzonych funkcji (korekcja), z drugiej zaś - na wspomaganie funkcji dobrze rozwijających się, tak aby mogły być wsparciem dla funkcji zaburzonych lub mogły je zastąpić (kompensacja).
Terapię pedagogiczną należy rozpatrywać zarówno w kategoriach procesu dydaktycznego, jak i w kategoriach procesu wychowania. Celem nadrzędnym terapii jest stworzenie warunków do wszechstronnego rozwoju intelektualnego, emocjonalnego i społecznego dzieci z utrudnieniami rozwojowymi na miarę ich możliwości.
Działania wychowawcze o charakterze psychoterapeutycznym powinny towarzyszyć zabiegom dydaktycznym przez cały czas trwania zajęć terapeutycznych a w pierwszym okresie będą odgrywać rolę dominującą. W wielu przypadkach na zajęcia trafiają dzieci, u których niepowodzenia szkolne stały się przyczyną reakcji nerwicowych i negatywnych postaw wobec nauki i szkoły, wpływających wtórnie na pogarszanie się wyników w nauce. Działania psychoterapeutyczne będą zatem pełnić funkcje profilaktyczne, chroniąc przed dalszymi negatywnymi następstwami niepowodzeń szkolnych.
- M.Kowaluk, Efektywność terapii pedagogicznej dzieci z trudnościami w uczeniu się, Wydawnictwo UMCS, Lublin 2009;
- I. Czajkowska, K. Herda, Zajęcia korekcyjno - kompensacyjne w szkole, WSiP, Warszawa 1989
