Dysleksja rozwojowa rozumiana jest jako syndrom zaburzeń uczenia się
czytania i pisania, w którym można wyróżnić takie formy trudności jak:
- dysleksja - specyficzne trudności/zaburzenia w nauce czytania, którym często towarzyszą trudności w pisaniu;
- dysortografia -
specyficzne trudności/zaburzenia w komunikowaniu się za pomocą pisma,
dotyczące szczególnie opanowania poprawnej pisowni (w tym błędy
ortograficzne);
- dysgrafia - trudności/zaburzenia w opanowaniu właściwego poziomu graficznego pisma.
Określenie "rozwojowa" oznacza, iż opisane trudności występują od
samego początku nauki szkolnej. W odróżnieniu od niej "dysleksja nabyta"
to utrata już opanowanej umiejętności, zwykle u osób dorosłych po
przebytym uszkodzeniu mózgu.
Specyficzne trudności w
czytaniu i pisaniu rozpoznaje się tylko wtedy, gdy można mówić o
prawidłowym rozwoju umysłowym dziecka. Podstawą rozpoznania jest
występowanie wybiórczych niepowodzeń w nauce czytania bądź w opanowaniu
poprawnej pisowni i poziomu graficznego pisma. Należy zatem ustalić, czy
trudności te występują jednocześnie czy też w izolacji.Trudności te nie
mogą być spowodowane zaniedbaniem środowiskowym ze strony rodziny czy
też dydaktycznym. Do dysleksji rozwojowej nie kwalifikują się też
trudności w czytaniu i pisaniu będące jedynie wynikiem złego
funkcjonowania narządów zmysłu ( niedosłuchem lub wadą wzroku) albo
skutkiem schorzeń neurologicznych (epilepsji, mózgowego porażenia
dziecięcego).
